کارگاه انلاین خط و زبان پهلوی ساسانی کتابی (دوره مقدماتی)
خط پهلوی نام یک دسته كلی از دبیره‌هایی است كه برای نوشتن زبان (های) فارسی میانه (شامل پهلوی اشكانی) به كار می‌رفته‌اند. تمام این خط‌ها ریشه در خط آرامی دارند و مانند آرامی از راست به چپ نوشته می‌شده‌اند.
زبان پهلوی مادر زبان‌های مردمان ایران از کردستان و بلوچستان، دیلم و مازندران، گیلان و خوزستان، خراسان و پارت، آذربایجان و ماد، اراک و پارس و بلخ، سغد و خوارزم و سمرقند و کومش و لرستان و بختیاری سپاهان و کرمان و مکران و کوهستان و یزد است و مادران ایرانی هرکدام در هر گوشه‌ای از این مرز بی‌مرز به گونه‌ای فرزندان خویش را با نغمه‌های این زبان پرورش می‌دهند. گویی زبان پهلوی همچون خون در جویبار رگ‌های ایرانیان هر زمان با هر آهنگی و هر مکان با رنگی جریان دارد؛ اما در هر جای همراه با تپش دل فرهنگ کهنسال و دیرپای ایران می‌تپد.
کارگاه انلاین خط میخی و زبان فارسی باستان (دوره مقدماتی)
خط به عنوان اصلی ترین عنصر بصری، نقش کاربردی بسزایی در شکل گیری و تعالی فرهنگ و تمدن داشته است. خط و نوشتار یک راه حل کاربردی برای اعتلای فرهنگ و توسعه دادوستد بوده است. در تاریخ خط نگاری ایران، آثار خط میخی دوران هخامنشی از چند جهت اهمیت دارد. ریشه های تصویری خط میخی ایران باستان، از خط میخی اکدی گرفته شده و خط میخی در دوره هخامنشیان تکامل یافته است. تا به امروز مطالعات زیادی در حیطه خوانش زبانی خط میخی صورت گرفته است که بیشتر بر جنبه های تاریخی و هویت خط باستانی میخی هخامنشی دلالت دارند. مهم ترین کاربرد تایپ، قابلیت خوانایی صحیح اطلاعات و خوانایی (خوانش بصری) است و خط میخی هخامنشی از قابلیت خوانایی خوبی برخوردار است. این خط دارای ساختاری منظم، فضای تنفس بصری مناسب و فاصله میان سطر همسان است. فضای منفی میان حروف در این خط به طور هدفمند بوده و گفتمان فرمی مشترکی میان فرم شخصیت ها حضور دارد. این مقاله ضمن بررسی ویژگی های بصری و ساختاری خط میخی هخامنشی، از منظر تایپوگرافی به مطالعه عناصر بصری خط میخی پرداخته است.
کارگاه انلاین خط و زبان اکدی (دوره متوسطه)
آرامی زبانی واحد و انعطاف‌ناپذیر نیست و به دسته‌ای از زبان‌های مرتبط اطلاق می‌شود. تاریخ غنی، ادبیات وسیع و استفاده مجامع مذهبی مختلف از زبان آرامی باعث تنوع و گوناگونی این زبان شده است. برخی گویش‌های آرامی متقابلاً فابل فهم هستند، در حالیکه برخی دیگر این‌گونه نیستند. برخی زبان‌های آرامی اکنون تحت نام‌های دیگری شناخته شده هستند. برای مثال آشوری به زبان آرامی شرقی مجامع مسیحی اطلاق می‌شود. بسیاری از گویش‌ها به «شرقی» و «غربی» توصیف شده‌اند که مرز میان آن‌ها فرات یا اندکی غرب آن است. همچنین می‌توان مرزی را میان آن دسته از زبان‌های آرامی که اکنون زبان‌های زنده هستند (به نام «نوآرامی»)، آن دسته که اکنون به عنوان زبان ادبی استفاده می‌شوند و آن دسته که منقرض شده و اکنون تنها مورد علاقه دانشمندان هستند، قائل شد. تقسیم‌بندی ذیل را می‌توان برای زبان‌ها و گویش‌های مختلف آرامی استفاده کرد، در حالیکه برای این قانون استثنائاتی هم یافت می‌شود: «امروزی»، «میانه»، «قدیم»، «شرقی» و «غربی».
کارگاه انلاین خط و زبان اکدی (دوره متوسطه)
«اکدی» اصطلاحی است که برای پوشش زبانی کل بازه زمانی از اواسط هزاره سوم قبل از میلاد تا زمان ۱۰۰ پس از میلاد استفاده می شود. قدیمی ترین دوره به نام «اکدی قدیم» (Old Akkadian) شناخته می‌شود: این زبان در زمان پادشاهان سلسله سارگونیک (Sargonic Dynasty) صحبت می شده است.
اکدی زبانی بسیار کهن است که مدت زمانی طولانی مُرده و از میان رفته است (گویشوَری ندارد). زبان های عربی (Arabic)، عبری (Hebrew) و آرامی (Aramaic) که امروزه نیز گویشور دارند، از زبان های سامی، هم خانواده با اکدی و از شاخه سامی غربی هستند. (تمام زبان های سامی دیگر متعلق به شاخه غرب هستند).
کارگاه انلاین مبانی باستان شناسی هنر و صناعت
باستان شناسی مهم ترین وسیله برای شناخت تاریخ از زمان‌های بسیار دور تا کنون است و این امر از ساختارهای اساسی هویت فرهنگی است. باستان شناس کسی است که در مکان‌های باستانی جستجو می‌کند و به کشف و پیدا کردن چیزهای جدید می‌پردازد. سپس یافته ها و داده ها را مورد مطالعه قرار می‌دهد و بعد از تعیین ارزش مادی و معنوی و تخمین قدمت آن‌ها آثار یافت شده را وارد بازار عتیقه می‌کند. باستان شناسی مادر تاریخ است و باید دانست تفاوت‌هایی بین رشته تاریخ و باستان شناسی وجود دارد.
آموزش آرامی مقدماتی
آرامی زبانی واحد و انعطاف‌ناپذیر نیست و به دسته‌ای از زبان‌های مرتبط اطلاق می‌شود. تاریخ غنی، ادبیات وسیع و استفاده مجامع مذهبی مختلف از زبان آرامی باعث تنوع و گوناگونی این زبان شده است. برخی گویش‌های آرامی متقابلاً فابل فهم هستند، در حالیکه برخی دیگر این‌گونه نیستند. برخی زبان‌های آرامی اکنون تحت نام‌های دیگری شناخته شده هستند. برای مثال آشوری به زبان آرامی شرقی مجامع مسیحی اطلاق می‌شود. بسیاری از گویش‌ها به «شرقی» و «غربی» توصیف شده‌اند که مرز میان آن‌ها فرات یا اندکی غرب آن است. همچنین می‌توان مرزی را میان آن دسته از زبان‌های آرامی که اکنون زبان‌های زنده هستند (به نام «نوآرامی»)، آن دسته که اکنون به عنوان زبان ادبی استفاده می‌شوند و آن دسته که منقرض شده و اکنون تنها مورد علاقه دانشمندان هستند، قائل شد. تقسیم‌بندی ذیل را می‌توان برای زبان‌ها و گویش‌های مختلف آرامی استفاده کرد، در حالیکه برای این قانون استثنائاتی هم یافت می‌شود: «امروزی»، «میانه»، «قدیم»، «شرقی» و «غربی».
خط و زبان اکدی مقدماتی
زبان اَکَدی (به اکدی: lišānum akkadītum) یک زبان سامی (از خانواده بزرگ‌تر زبان‌های آفریقایی-آسیایی) است که در دوران باستان در میان‌رودان بین آشوریان و بابلیان رایج بود. اکدی نخستین زبان سامی است که برای نوشتن به کار رفت و خط نگارشی آن خط میخی است.
نام زبان اکدی از شهر اکد یکی از مراکز تمدن کهن در جنوب میان‌رودان گرفته شده‌است، عنوان اکدی همچنین برای قوم و تمدن اکدی هم به کار می‌رود.
فرهنگ مادی و هنر جهانی
تخت‌جمشید
این عنوان تاثیر محوطه مهم تخت‌جمشید در مواردی مانند نقوش‌برجسته، کتیبه‌ها، نقش‌ها، نقاشی‌ها، معماری، پردیس‌ها و باغ‌ها، بایگانی‌ها، جاده‌ها و راه‌ها، زبان آرامی، فرهنگ و آداب غذایی و نوشیدن و غیره) را در ساتراپی‌ها و مناطق زیرسلطۀ هخامنشیان مورد بررسی و کنکاش قرار می‌دهد.